O pracy młodych mówi się raczej w negatywnym kontekście. Osoby pokroju ojca Maty zarzucają młodzieży, że nie chce jej się pracować na ich starych zasadach i spędzać po 16 godzin dziennie w pracy. Taka postawa według nich miałaby świadczyć o lenistwie.

Wychodzi jednak na to, że wszyscy krytycy młodych się mylą. Pojawiły się najnowsze dane dotyczące bezrobocia wśród nastolatków i dwudziestolatków opublikowane przez Europejski Urząd Statystyczny (Eurostat). Polska młodzież na tle Unii Europejskiej wypada zaskakująco dobrze.

Eurostat przedstawił dane dotyczące bezrobocia wśród osób w wieku od 15 do 29 lat. Wychodzi na to, że w 2022 r. zanotowaliśmy historycznie najniższy procent bezrobocia wśród młodych ludzi od 2009 r. W ubiegłym roku bez pracy było 4,48 mln młodych, co stanowi 6,3 proc. całej populacji w badanym wieku, a w 2009 r. było to 9 proc.

Oczywiście stopień bezrobocia zależy od państwa. Jak podaje PAP, najmniejsze można było odnotować w Czechach (2 proc.), Niemczech i Bułgarii (po 3,3 proc.). Polska razem w Węgrami odnotowała bezrobocie na poziomie 3,5 proc. wśród młodych. Dzięki temu znaleźliśmy się w czołówce państw, które mogą pochwalić się niskim wskaźnikiem tego problemu.

Z kolei największe bezrobocie wśród osób w wieku od 15 do 29 lat można zaobserwować w Hiszpanii (11,2 proc.), Grecji (10,6 proc.), Szwecji (10,3 proc.) i Cyprze (8,8 proc.). Dobra wiadomość jest taka, że w porównaniu z 2021 r. w większości krajów Unii Europejskiej obecność bezrobotnej młodzieży w ogólnej liczbie ludności się zmniejszyła.

Wychodzi więc na to, że wszyscy dzidersi i boomerzy, którzy oskarżali młodych o lenistwo, poważnie się mylili. Jak widać po danych dotyczących bezrobocia wśród osób w wieku 15-29 lat, młodzi ludzie w Polsce chcą pracować. Po prostu nie chcą robić tego na starych warunkach.

W tym momencie warto przypomnieć o raporcie "Pokolenie Z na rynku pracy", które pokazywało, jaki stosunek do pracy mają zetki. Jasno wynikało z niego, że kariera nie odgrywa dla nich istotnej roli. Nie chcą chodzić do pracy z przymusu, dla wypłaty. Liczy się dla nich pasja i work-life balance.

"Praca po 12 godzin na dobę dla kariery i awansów, kosztem czasu wolnego, to nonsens, którego w ogóle nie biorę pod uwagę. Ja mam inne cele, inne priorytety, ja nie chcę być trybikiem w maszynie i pracować dla kogoś, bo taki model korporacyjnej kariery, o jakim mówię, w praktyce najczęściej to właśnie oznacza. Praca jest po coś, nie jest celem samym w sobie. Pracuje się po to by żyć, a nie żyje po to, by pracować" - twierdził cytowany w raporcie 22-letni Wiktor z woj. małopolskiego.

Źródło: PAP, Vibez