Kim są osoby fikcjoseksualne i czym jest fikcjoseksualność? Wyjaśniamy

Może poznaliście już historię Akihiko Kondo, czyli mężczyzny, który cztery lata temu poślubił fikcyjną postać, ale wciąż nie do końca rozumiecie, czym jest fikcjoseksualność? Proszę bardzo, tutaj znajdziecie więcej informacji!

Na wstępie dodam może, że poznacie tu nie tylko osoby, których bardziej niż ludzie pociągają postaci fikcyjne. Dowiecie się też, czym jest książkoseksualność i groseksualność, a wszystkie one są bardziej popularne, niż wam się wydaje!

Najprościej rzecz ujmując osoby fikcjoseksualne to osoby, które zamiast do ludzi odczuwają pociąg do wymyślonych postaci. Fikcjoseksualność z kolei to tożsamość płciowa osób, na których seksualność mają wpływ postacie fikcyjne.

W artykule opublikowanym na stronie National Institutes of Health możemy przeczytać, że osoby fikcjoseksualne utożsamiają się ze społecznością LGBTQ+. Część z nich identyfikuje się też jako osoby aseksualne, bo nigdy nie uprawiały seksu z prawdziwą osobą.

Tutaj jednak podchodziłabym do sprawy ostrożnie. Możliwe, że to po prostu osoby demiseksualne. W końcu mogą utrzymywać relacje romantyczną z tymi fikcyjnymi postaciami, czego najlepszym przykładem jest nasz Japończyk.

Zaznaczmy tu może jeszcze, że osoby fikcjoseksualne mają też swoje "podgrupy". Są np. osoby książkoseksualne – one odczuwają pociąg do postaci z książek. Istnieją też osoby groseksualne, wyobraźnioseksualne (to wszystkie te, które pociągają osoby "niewidzialne" np. z podcastów) czy osoby kreskówkoseksualne.

Oczywiście osoby fikcjoseksualne mają też swoją flagę! Czarne i szare paski mówią o braku pociągu do niefikcyjnych osób, a różowe pociąg do postaci fikcyjnych. Fioletowy pasek to odniesienie do aseksualności, czarne koło na środku ma symbolizować "portal do fikcyjnego świata".

Jeśli myślicie, że nasz poślubiony z fikcyjną postacią Kondo jest wyjątkiem, to bardzo się mylicie! Twórcy artykułu, do którego się tu odnoszę, opisują liczne przykłady Japończyków, który w podobny do Kondo sposób są zakochani w fikcyjnych postaciach.

Jedna z przebadanych osób mówiła o tym, że zrozumiała, że jest fikcjoseksualna, gdy poczuła, że więcej czuje do wymyślonych postaci, niż do swojego chłopaka. W Tokio istnieją nawet hotele, które mają specjalne stawki dla osób, chcących spędzić wieczór ze swoją fikcyjną miłością.

Twórcy jedynego naukowego badania, na który trafiłam, zaznaczają, że nie chcą przedstawiać fikcjoseksualności jako problemu lub zaburzenia. Oczywiście te osoby nikogo nie krzywdzą, gdy wiążą się w jakieś bardziej intymne relacje z fikcyjnymi postaciami.

Trzeba jednak zaznaczyć, że nie działa to zbyt pozytywnie na całą społeczność LGBTQ+. W końcu niektórym naprawdę wciąż ciężko zrozumieć transpłciowość, a co dopiero taką fikcjoseksualność?

Czy naprawdę trzeba robić z tego tożsamość płciową? Nie moglibyśmy zatrzymać się po prostu na "zakochiwaniu się w fikcyjnych postaciach"? Pewnie każdy z nas kiedyś tego doświadczył, może nie w tak intensywny sposób jak nasz Japończyk, ale jednak.

W każdym razie uważam, że wpisywanie tego do społeczności LGBTQ+ nie jest najrozsądniejszym ruchem. Jeśli ktoś się identyfikuje jako osoba fikcjoseksualna, może to jak najbardziej robić, w końcu nikogo tym nie krzywdzi. Tylko niech nie wpisuje się pod parasol LGBTQ+.

Źródło: https://sexuality.fandom.com/, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7835123/, Guardian, New York Times