Wzruszenia i wstyd. 79. rocznica powstania warszawskiego [OPINIA]

1 sierpnia, jak co roku, upłynął na wspominaniu powstania warszawskiego. Tradycyjne syreny o 17 to dobry moment na faktyczne zatrzymanie się w codziennym biegu i poczucie wspólnoty z ludźmi, często bardzo młodymi, którzy walczyli i ginęli, byśmy dziś mogli cieszyć się pokojem. Może nawet wspólnoty ze wszystkimi innymi Polkami i Polakami, z którymi dzielimy kraj i historię.

W przemówieniu bohaterka powstania, psycholog Wanda Traczyk-Stawska, podkreślała, że powstańcy działali w porozumieniu z mieszkańcami w Warszawy i chcieli obudzić wolę walki w całej Polsce. Podkreślała, że dziś to Ukraina walczy o pokój w imieniu całej Europy.

Traczyk-Stawska mówiła też o gwarancji bezpieczeństwa, którą zapewnia nam członkostwo w Unii Europejskiej i o tym, jak ważne są demokratyczne rządy. Upominała, że wolnym narodem nikt nie ma prawa rządzić tak, żebyśmy czuli się upokorzeni, jak upokarzane są dziś w Polsce kobiety.

Przypomniała, że równość wszystkich jest zapisana w Konstytucji i że kobiety walczyły w Powstaniu na równi z mężczyznami. Po jego upadku, kobiety również trafiły do obozów jenieckich. Mówiąc o tym, że wolność jest najwyższą wartością, podkreśliła, że "wolność należy do każdego obywatela kraju".

Słuchając Traczyk-Stawskiej opowiadającej o wartościach, które przyświecały powstańcom i do dziś są bliskie jej samej, trudno nie czuć zażenowania obserwując, jak rocznicy 1 sierpnia używają ludzie pokroju Janusza Kowalskiego. Opaska Polski Walczącej i ilustrowanie "godziny W" swoim zdjęciem wywołuje co najmniej niesmak w wykonaniu osób, które robią politykę na wprowadzaniu do dyskursu tego, co w każdym narodzie najgorsze. Antywspólnotowości, agresji, ksenofobi i otwartej mizogini.

Powstaniem bezwstydnie posługuje się też Oskar Szafarowicz i to w kontekście dyscyplinarnego usunięcia z Uniwersytetu Warszawskiego, które grozi mu za nieprzestrzeganie elementarnych zasad etyki. Szafarowicz był niezadowolony, że 1 sierpnia musiał ponownie stawić się przed komisją dyscyplinarną uniwersytetu.

Szczytem absurdu jest chyba to, że Robert Bąkiewicz, który - mając na koncie takie "doniosłe" dokonania, jak próby zagłuszania Wandy Traczyk-Stawskie - 1 sierpnia miał czelność promować się w Muzeum Powstania Warszawskiego. Świat, który chcieliby urządzić nam narodowcy jego pokroju na pewno nie jest tym, którego pragnęli powstańcy.

Powstańcy warszawscy walczyli o nadzieję, godność i wolność dla wszystkich. To wartości, które chce odbierać innym ci, którzy cynicznie używają rocznicy dla swoich doraźnych, samolubnych i groźnych społecznie interesów .