Jest jeszcze nadzieja dla Ziemi? Oto ekologiczne GOOD VIBEZ! #6

Pisaliśmy już o tym, jak ważna dla przetrwania życia na Ziemi jest ochrona zapylaczy. Erika Thompson profesjonalnie zajmuje się ratowaniem pszczół. Najczęściej przenosi gniazda, które pszczoły założyły w miejscach, gdzie wchodzą w konflikt z ludźmi. Jej filmiki z tych akcji na TikToku @texasbeeworks biją rekordy oglądalności i polubień.

Thompson popularyzuje świadomość konieczności dbania o kurczące się populacje pszczół. Jej filmiki pokazują też, jak łagodne są te owady i mamy nadzieję, że zapobiegają niszczeniu gniazd, które powstały według nas "nie tam gdzie powinny".

Również w Polsce jest wielu pszczelarzy, którzy chętnie przyjmą zbłąkane roje do swoich pasiek. Łatwo znaleźć ich w naszej okolicy za pomocą wyszukiwarki internetowej. Pszczoły są w naszym kraju gatunkiem prawnie chronionym.

Turbiny wiatrowe są jednym z najlepszych źródeł pozyskiwania odnawialnej energii. Ta branża zielonej energetyki rozwija się najdynamiczniej obok fotowoltaiki. Wiąże się to jednak z pewnym niebezpieczeństwem ekologicznym. Łopaty wiatraka mogą teoretycznie działać do 25 lat, jednak najczęściej są wymieniane po około 10 latach na nowocześniejsze i bardziej wydajne.

Jak podaje portal MIT Technology Review, do 2050 r. 43 mln ton tych części wiatraków zamieni się w odpady. Około 85 proc. ich komponentów, takich jak stal, przewody miedziane i elektronika może być ponownie wykorzystane. Jednak do niedawna zewnętrzne powłoki skrzydeł wiatraków, wykonane z włókna szklanego pokrytego żywicami epoksydowymi, nie nadawały się do recyklingu. Żywice epoksydowe to niezwykle trwałe syntetyczne materiały.

Ta trwałość jest korzystna przy długotrwałym użytkowaniu produktów, ale sprawia, że są trudne do recyklingu. Na szczęście naukowcy z Uniwersytetu Aarhaus w Danii znaleźli na to sposób. Odkryli metodę niszczenia wiązań chemicznych w żywicy za pomocą specjalnej mieszaniny rozpuszczalników. Po sześciu dniach "moczenia" fragmentu łopaty wiatraka udało im się uzyskać czyste włókno szklane i fiolki ze składnikami chemicznymi, gotowymi do ponownego wykorzystania.

Miejskie zdroje wody pitnej są dobrym pomysłem z kilku względów. Po pierwsze, w obliczu coraz częstszych upałów, bezpieczniej jest jeśli mieszkańcy miast mają łatwy dostęp do wody pitnej poza domem. Po drugie, pozwala to ograniczyć kupowanie wody butelkowanej, czyli niepotrzebną nadprodukcję plastiku.

Kilkanaście takich miejskich zdrojów uruchomił właśnie Olsztyn. Jak podaje portalkomunalny.pl Urząd Miasta w Olsztynie nie może nachwalić się tamtejszej kranówki: "średniomineralizowana, zawiera niezbędny dla organizmu wapń, magnez i potas, a także pobudza metabolizm". My doceniamy również, że instalacje mają specjalne miseczki dla psów, dla których miejskie upały mogą być szczególnie groźne.