Z Polski murowanej w Polskę zabetonowaną, czyli dlaczego betonoza to WIELKI problem

Warszawa, 19 czerwca. Idziemy w Paradzie Równości. Na termometrach 33 stopnie, na niebie ani jednej chmurki. Nie muszę chyba pisać, że umieramy z gorąca. A prawda jest taka, że wystarczyłaby jedna zmiana, żeby temperaturę obniżyć o tych kilka znaczących stopni.

Choć oczywiście tę aktualną, chyba pierwszą w tym roku, ale na pewno nie ostatnią, falę upałów, można by było po prostu zwalić na porę roku, kryzys klimatyczny, pecha czy cokolwiek innego. Prawda jest jednak taka, że to my sami zgotowaliśmy sobie ten pełen potu i dusznego powietrza los.

Wyjdźcie na ulicę jakiegokolwiek miasta lub miasteczka wokół i rozejrzyjcie się dookoła. Co widzicie? Blok, obok kolejny, gdzieś w tle jakiś wieżowiec, może ratusz. Trochę chodnika, jakiś pasek wygolonej trawy i betonowe doniczki. Część z nich miała nawet to szczęście, że w końcu udało się w nich posadzić jakieś małe drzewko. Tyle.

Tutaj kilka zdjęć poglądowych, żeby można sobie było zwizualizować problem:

Jak? Na pewno nie poprzez ustawianie kurtyn wodnych. Jasne, dają przyjemne, chwilowe ochłodzenie, ale jednocześnie marnują wodę. Wodę, której i tak już nie mamy – ponad 100 gmin zaapelowało do swoich mieszkańców o jej oszczędzanie, a mamy dopiero czerwiec.

Sprawę można rozwiązać w zupełnie inny, prostszy sposób – sadząc drzewa. Nie, żeby coś, ale pomogłoby też, gdybyśmy ich najzwyczajniej w świecie nie wycinali, co w Polsce chyba jest jakimś utopijnym marzeniem. Bo wiecie, takie drzewo może zmniejszyć temperaturę nie o 5 stopni, a jak się zaraz dowiecie – nawet o prawie 8.

Widać to np. po miejskich wyspach ciepła. W swoim reportażu dla Magazynu Pismo to zjawisko opisał Filip Springer. Reporter o 3 rano sprawdzał, jak wyglądają temperatury w różnych miejscach Warszawy.

Gdzie było najcieplej? Tam gdzie nie było drzew, a konkretniej niedaleko Dworca Centralnego – tam termometr pokazał 22,2 stopnie Celsjusza. Gdzie najchłodniej? Chyba nie muszę już odpowiadać na to pytanie:

Wiecie i my sobie możemy teraz narzekać, że na Paradzie było gorąco, że w ogóle nie da się żyć i myśleć, że nawet otwarte okna nie pomagają, bo powietrze stoi, a noce też są ciepłe. Tylko za parę lat po prostu przez tę betonozę, powycinane na goło trawniki, będziemy umierać. I to częściej niż teraz:

Zachęcam Was więc do przeczytania reportażu Filipa Springera i w ogóle do zapoznania się z całym cyklem „Zmiana klimatu już tu jest”. Rekordy temperatury Ziemi gdzieś tam na jakiś odległych pustyniach nie muszą robić na nas wrażenia. Tylko że te wszystkie problemy nie są gdzieś tam, daleko. Są tuż obok nas. Warto by było w końcu otworzyć na nie oczy, prawda?