Gen Z jest bardziej tęczowe? Raport o LGBTQ+ szokuje konserwatystów

5 czerwca, zapewne z okazji Pride Month, na portalu wpolityce.pl ukazał się artykuł pod tytułem: "Demoralizacja we Francji postępuje! Aż 22 proc. obywateli poniżej 26. roku życia identyfikuje się jako osoby LGBT+". Tekst zapewne ma wzbudzać panikę wśród czytelników. U osób, którym życie romantyczne obcych ludzi nie spędza snu z powiek, wywołuje raczej reakcję: "No i?".

Raport Ipsos, czyli jednej z największych na świecie agencji badania rynku i opinii, na który powołuje się artykuł na wpolityce.pl, rzeczywiście zawiera dużo innych ciekawych danych na temat sytuacji społeczności LGBTQ+ na świecie.

Przebadano opinie społeczną w 30 krajach na całym świecie. Odpowiedzi na internetową ankietę udzieliło ok. 1000 osób w każdym z badanych społeczeństw. Uzyskane w ten sposób dane są wg Ipsos reprezentatywne dla: Argentyny, Australii, Belgii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Japonii, Kanady, Korei Południowej, Niemiec, Nowej Zelandii, Polski, Stanów Zjednoczonych, Szwajcarii, Szwecji, Węgier, Wielkiej Brytanii i dla Włoch.

W innych miejscach przebadane osoby są reprezentatywne dla bardziej wielkomiejskiej części społeczeństwa, która swobodnie posługuje się Internetem. Te kraje to: Brazylia, Chile, Irlandia, Kolumbia, Meksyk, Peru, Południowa Afryka, Portugalia, Rumunia, Singapur, Tajlandia i Turcja.

Badanie rzeczywiście pokazało, że globalnie młodzi ludzie urodzeni między 1996 r. a 2010 r. częściej niż starsze pokolenia identyfikują się jako osoby nieheteroseksualne. Nie jest to oczywiście wynik niczego więcej, niż poluźnienia sztywnych patriarchalnych i religijnych norm społecznych wokół naszej seksualności.

Największy wzrost nastąpił w obszarze "płynnych" wymiarów seksualności, takich jak bi-, pan- i omniseksualność. Dla młodszych ludzi nieograniczanych sztywnymi regułami, ważniejsze niż identyfikacja płciowa partnera staje się to czy jest atrakcyjną (na różnych wymiarach) osobą.

To, że orientacja seksualna ludzi jest płynnym kontinuum, a nie zjawiskiem biało-czarnym, wiemy już od połowy zeszłego wieku, kiedy swoje głośne raporty publikował Alfred Kinsey. Współczesne badania potwierdzają te założenia. Są osoby o orientacji wyłącznie heteroseksualnej, wyłącznie homoseksualnej, a między nimi całe spektrum innych preferencji. Orientacja może też zmieniać się na przestrzeni życia każdej jednostki.

Zwiększyła się też widoczność osób nieheteroseksualnych. Łatwiej zaakceptować swoją orientację, jeśli nie jest ona postrzegana społecznie jako coś "dziwnego". 47 proc. przebadanych globalnie osób zna przynajmniej jednego geja lub lesbijkę. 26 proc. zna osobę biseksualną, 13 proc. osobę transpłciową, a 12 proc. osobę niebinarną.

Polska nie byłaby Polską, gdyby nie odstawała w tym badaniu. Znaleźliśmy się w gronie sześciu krajów, w których widoczność osób LGBTQ+ jest najmniejsza. Pozostałe z przebadanych miejsca, w których przyznanie się od orientacji innej niż heteroseksualna jest wciąż problematyczne lub wręcz niebezpieczne to: Japonia, Korea Południowa, Rumunia, Turcja i Węgry.

Jedyne, co zmienia się w ludzkiej seksualności, to sztywność ram, w jakie próbujemy ją wtłaczać. Przypomnijmy, że powstały one żeby kontrolować dziedziczenie majątku w ramach jednej rodziny lub jako jeden z elementów kontroli przywódców religijnych nad wyznawcami. Ludzkości nie grozi zagłada. To znaczy grozi, ale z powodu przeludnienia i kryzysu klimatycznego.