"Tyłem do kierunku jazdy" Sylwii Chutnik. Książka, której potrzebujecie na jesienny marazm [RECENZJA]

"Tyłem do kierunku jazdy" to pierwsza powieść Sylwii Chutnik od sześciu lat. Po jej lekturze mogę was zapewnić, że po pierwsze warto było czekać, a po drugie, że jest to książka, której wszyscy teraz potrzebujecie.

"Tyłem do kierunku jazdy" to nie jest powieść tylko o życiu osób transpłciowych i należących do społeczności LGBTQ+ w Polsce. To pełna humoru, wzruszająca opowieść o tym, jak cieszyć się życiem, gdy to nas nie rozpieszcza.

Pisarka w "Tyłem do kierunku jazdy" na tle Warszawy opisuje historie trzech kobiet:  babci Stasi, jej córki Krystyny i wnuczki Magdy.

Historia w zasadzie koncentruje się na relacji wnuczki i babci. Staśkę poznajemy przez opowieści, którymi dzieli się ze swoją wnuczką i naprawdę można by jej było pozazdrościć podejścia do życia.

Wnuczka Magda - tak jak babcia - nie mieści się w odgórnie (niesłusznie) przyjętych przez społeczeństwo szablonach. Jest osobą transpłciową i jak możecie się domyślić, jej życie w Polsce do najłatwiejszych nie należy.

Jeśli ktoś niechętnie podchodzi do tej powieści ze względu na wątki LGBTQ+, to może wyrzucić te uprzedzenia do kosza. Chutnik o tym aspekcie opowiada w bardzo subtelny, ale i nienachalny, szczery, pełen czułości dla swojej bohaterki sposób.

Nie mogę tu uniknąć porównania do "Trans i pół, bejbi" Torrey Peters. W tej książce transpłciowość rzeczywiście była głównym tematem, do tego ogranym w dość popkulturalny, trochę zahaczający o telenowelę sposób. Chutnik w "Tyłem do kierunku jazdy" na szczęście jednak tego unika.

Transpłciowość Magdy i jej doświadczenia są ważnym, naprawdę poruszającym tematem w książce, ale pisarka nie czyni z nich głównego tematu. Nie robi ze swojej bohaterki sensacji. Opowiada o niej i jej problemach, jak o każdym, normalnym człowieku i to jest moim zdaniem ogromną siłą tej powieści.

"Tyłem do kierunku jazdy" opowiada o akceptacji, transpłciowości, o seksie, aborcjach, śmierci, chorobie, terapii i chyba przede wszystkim o szukaniu radości w najczęściej dość niełatwym i rozczarowującym życiu. Niesamowite jest to, jak Chutnik, połączyła wszystkie te wątki we wzruszającą, szczerą opowieść. To taki przewodnik po dobrym życiu w pigułce. Zresztą zobaczcie tytuły rozdziałów:

Jeśli książkoterapia byłaby taką czytelniczą odpowiedzią na filmoterapię, to "Tyłem do kierunku jazdy" mogłoby się w niej z pewnością znaleźć. Wiecie, to jest po prostu książka o tym, jak cieszyć się życiem mimo wszystko. Gwarantuję, że opowieści i rady babci Stasi, to najlepsza recepta na długą jesień, która powoli zadomawia się w Polsce. Wystarczy spojrzeć na cytaty, które zamieściłam w recenzji.

Dodam może jeszcze na koniec, że przy tej książce i śmiałam się, i płakałam, i najprawdopodobniej, gdyby nie inne obowiązki, przeczytałabym ją w jeden dzień. A to nie zdarza mi się zbyt często. To naprawdę dobra, polska literatura.

"Tyłem do kierunku jazdy" to książka, której naprawdę potrzebujecie tej jesieni i nie, nie uda się nią zawrócić do lata, ale można nią sobie z pewnością zrobić trochę cieplej i przytulniej gdzieś tam w środku duszy.