Matka walczy z plakatami antyaborcyjnymi. Wszystko w imię dobra dziecka

W Opolu zapadł wyrok w sprawie plakatów antyaborcyjnych. Sędzina Marzena Drozdowska uniewinniła Adama Brawata, koordynatora Fundacji Pro-Prawo Do Życia. Oskarżycielką była Agnieszka Kossowska, matka niepełnosprawnego Franka oraz prezeska Fundacji Rozwoju Edukacji Empatycznej.

Agnieszka Kossowska pozwała Fundację Pro-Prawo Do Życia z powodu plakatów antyaborcyjnych obecnych w przestrzeni publicznej Opola. Billboardy straszyły jej niepełnosprawnego syna Franka, który od urodzenia cierpi na niepełnosprawność sprzężoną. "Franek wciąż obawia się każdego wyjazdu samochodem z domu. Boi się, że wszędzie napotkamy obrazy antyaborcyjne. Pyta za każdym razem, czy tam będzie to zabite dziecko. Konieczna była pomoc psychiatry i psychoterapeuty. Wiele osób nie wie, że takie obrazy mogą aż tak oddziaływać na osobę z niepełnosprawnością" - powiedziała Agnieszka Kossowska w rozmowie z "Opolska 360".

Proces w sądzie rejonowym w Opolu trwał ponad dwa lata. Plakaty, które przeraziły Franka przedstawiały rozczłonkowane płody czy Adolfa Hitlera. Sędzina Marzena Drozdowska stwierdziła podczas uzasadniania uniewinnienia, że "w polskim prawie nie ma przepisu, z którego można by skazać" oskarżonego. W Kodeksie Wykroczeń mowa jest jedynie o obrazach nieprzyzwoitych. Ich umieszczenie w miejscu publicznym wiąże się z karą 1,5 tys. zł grzywny, karą nagany lub karą ograniczenia wolności.

Agnieszka Kossowska zaraz po przedstawieniu wyroku zapowiedziała apelację. Oprócz tego kobieta chce założyć sprawę przeciwko Adamowi Brawatowi z powództwa cywilnego. W tym celu matka Franka założyła zbiórkę pieniędzy na pokrycie kosztów sądowych. Obecnie udało się zebrać ponad 10 tys. zł. Do zamknięcia zbiórki potrzeba niecałych 4 tys. zł.

W opisie zbiórki Agnieszka Kossowska tłumaczy swoje motywy: "Wiem dlaczego to robię – z niezgody na krzywdę, jakiej doznaje moje dziecko i przez to nasza cała rodzina, z niezgody na przemoc psychiczną wobec dzieci, bo tym w istocie jest zmuszanie ich do oglądania drastycznych, brutalnych, nieprzyzwoitych i budzących odrazę obrazów antyaborcyjnych. Robię to, bo chcę chronić moje dziecko przed skutkami emocjonalnymi, behawioralnymi i fizjologicznymi związanymi z nagłą ekspozycją na tego typu obrazy. Chcę móc iść z nim na spacer do miasta, wyjechać na wycieczkę bez obawy, że zamiast pozytywnych wrażeń i radości zafunduję mu kolejną traumę."