Ma sparaliżowane nogi, a mimo to chodzi. Nie zgadniesz, w jaki sposób

Gert-Jan Oskam pochodzi z Holandii i ma 40 lat. W 2011 r. uległ wypadkowi, w wyniku którego doznał paraliżu nóg. Od tamtego czasu nie może samodzielnie się poruszać, jednak w 2016 r. podjął się badaniu klinicznemu w Szwajcarii. W ramach tego wszczepiono mu stymulator kręgosłupa poniżej miejsca urazu.

Oskam był w stanie uruchomić urządzenie poprzez podniesienie pięty. W ten sposób stymulował kręgosłup, a dzięki temu mógł chodzić przy pomocy balkonika. Nigdy jednak nie był w stanie wejść po schodach, a chodzenie po płaskiej powierzchni wydawało mu się nienaturalne.

- Robiąc każdy krok, czułem się zestresowany. Jeśli nie zgrałem się z rytmem, nie postawiłem stopy w odpowiedni sposób - wyznaje mężczyzna w filmie opublikowanym na Instagramie.

W 2023 r. Oskam zapisał się na kolejne badanie z udziałem tego samego zespołu badawczego, co wcześniej. Tym razem jednak lekarze wszczepili mu dwie elektrody w część mózgu, która kontroluje nogi. Naukowcy chcieli wyszkolić algorytm, który tłumaczyłby myśli mężczyzny o chodzeniu na wzór stymulacji. W momencie, kiedy Oskam pomyślałby, że chce gdzieś iść, odpowiedni bodziec w mózgu dałby sygnał do nóg.

Gdy Oskam myśli o chodzeniu, implanty mózgowe przesyłają bezprzewodowo sygnały do odbiorników w hełmie, który ma założony na głowie. Stamtąd sygnały są wysyłane do komputera, który mężczyzna ma w plecaku. Później wyszkolony algorytm przetwarza te sygnały i na bieżąco wysyła polecenia do wszczepionego stymulatora. To pozwala Oskamowi stać, chodzić, a nawet wchodzić po schodach w sposób naturalny.

Lekarze nazywają ten sposób tzw. "cyfrowym mostem". Urządzenie pomaga również Holendrowi w rehabilitacji. Zdolności motoryczne Oskama są lepsze niż przed badaniem, nawet gdy urządzenie jest wyłączone.

- Przez 12 lat próbowałem stanąć na nogi. Teraz nauczyłem się chodzić normalnie, naturalnie - powiedział Oskam holenderskim mediom.

Specjalista od rdzenia kręgowego Grégoire Courtine pomagał prowadzić te badania. Jak mówił dziennikarzom z Holandii, patrzy optymistycznie w przyszłość. Według niego nie ma powodu, by urządzenie miało nie działać u innych osób z urazami rdzenia. Teraz jego zespół pracuje nad komercyjną wersją tej technologii.

źródło: f5.pl