Czy smartfony nas podsłuchują? Nie mają takiej potrzeby

Każdemu z nas zdarzyło się chyba odnieść wrażenie, że telefon nas podsłuchuje. Jak inaczej wytłumaczyć to, że zaczynają wyświetlać się nam reklamy o tym, o czym przed chwilą z kimś rozmawialiśmy, nie dotykając przy tym telefonu.

Dziennikarz Łukasz Kotkowski zastanawiał się niedawno, skąd reklamodawca dowiedział się, że rozmawiał właśnie o Energylandii. Wskazówka jest w poście Kotkowskiego. Szwagierka, z którą rozmawiał, chciała się tam wybrać, więc pewnie sprawdzała na swoich urządzeniach ceny, godziny otwarcia czy dojazd.

Telefony znają naszą lokalizację i jeśli nie zabronimy im jej śledzenia (co może wiązać się z niemożliwością korzystania z wielu funkcji), używają jej do tworzenia naszych profili i personalizowania reklam w aplikacjach. Nasz smartfon "wie", że spędzamy czas w pobliżu osoby z naszych kontaktów, więc "zaraża się" jej wyszukiwaniami, zakładając, że interesują nas podobne rzeczy, jak naszych bliskich.

Telefony wiedzą również, kiedy i do jakich sklepów i lokali wchodzimy. Zderzają nasze dane z innymi odwiedzającymi te same przybytki. Gdy przy instalacji nowej aplikacji smartfon proponuje nam "poproś o nieśledzenie", to właśnie o dostępie do tego typu danych pozwala nam zadecydować.

Czy jest możliwe, że telefony nas podsłuchują? Teoretycznie tak, ale... to bardzo mało praktyczne. Wie o tym każdy, kto próbował dogadać się z Siri czy z Bixbi. Trzeba do nich mówić głośno i wyraźnie jak do osób z wyjątkowo słabym słuchem. Rozpoznawanie ludzkiej mowy nie jest dla urządzeń elektronicznych najłatwiejszym zadaniem.

Z kolei przechowywanie i przetwarzanie danych dźwiękowych jest drogie, skomplikowane i czasochłonne. Aplikacje mają wydajniejsze sposoby, żeby targetować reklamy. Podsłuchiwanie wszystkiego, o czym rozmawiamy i wyławianie z tego istotnych danych, byłoby po prostu nieopłacalne.