Płaczesz na filmach? Możesz być z siebie dumny/a

Neurobiolog i psycholog Paul Zak odkrył, że kiedy płaczemy nad wzruszającą historią, taką jak film, nasze ciała uwalniają wysoki poziom hormonu więzi. Oksytocyna - bo właśnie o niej mowa - sprawia, że jesteśmy milsi, hojniejsi i bardziej współczujący.⁠

Hormon ten działa jak neuroprzekaźnik i jest odpowiedzialny za to, co czujemy, gdy jesteśmy świadkami wzruszającej sceny. Łączymy historię z uczuciem, a później z pozytywnym działaniem. Oznacza to, że oksytocyna czyni nas bardziej empatycznymi i sprawia, że mamy znacznie bardziej otwarte podejście do świata i czujemy się ogólnie szczęśliwsi.

Według Zaka osoby, które nie wstydzą się płakać podczas filmów, są w rzeczywistości odporniejsze psychicznie niż te, które próbują ukryć swoje łzy. Dzieje się tak dlatego, że są wystarczająco odważne, by wyrazić swoje prawdziwe uczucia. Nie boją się, że zostaną osądzone lub skrytykowane.

Odkrycia dokonane przez Zaka pokazują również, że ludzie, którzy płaczą na filmach, wiedzą o uzdrawiającej mocy łez. Płacz sprawia, że łączymy się emocjonalnie z innymi osobami, uczymy się dostrzegać okoliczności, które mogą pozytywnie lub negatywnie wpływać na nasze otoczenie, a także że jesteśmy na nie podatni.

Dlatego, jeśli płaczesz podczas oglądania kolejnego filmu, prawdopodobnie jesteś empatyczną, troskliwą i przede wszystkim silną osobą.

Źródło: LAD Bible