Piątkowe polecajki na weekend 20-22.11

W poprzednim tygodniu Ania rekomendowała Wam kilka ciekawych tematów – wzięcie udziału w akcji Czytaj PL (wydarzenie wciąż trwa, wciąż możecie zgarnąć darmową książkę!), nowy serial od HBO “Od nowa” z główną rolą Nicole Kidman, inspiracyjne rozmowy o edukacji, reklamę Apartu oraz wypróbowanie przepisu na rogale świętomarcińskie.

Na najbliższy weekend przygotowałem dla Was równie interesujące i różnorodne sposoby na rozerwanie się, co przed tygodniem. Będzie coś do poczytania, do oglądania, do poklikania, do posłuchania i do zainspirowania się. Każdy znajdzie coś dla siebie!

Zadałem sobie cel, aby przeczytać najlepszą książkę tego roku. Pytanie, jak taką znaleźć? Czym się kierować przy wyborze? Postanowiłem zasugerować się wynikiem tegorocznej nagrody “Nike”, która od 1997 roku przyznawana jest najlepszej polskiej książce. W 2020 roku zwycięzcą został Radek Rak za powieść “Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli”. Jakie pozostawiła ona we mnie wrażenia?

Najpierw powiem krótko – jeśli mielibyście przeczytać w tym roku tylko jedną książkę, na Waszej półce powinna znaleźć się powieść Raka.

W “Baśni...” motywy fantastyczne mieszają się z wydarzeniami historycznymi. Tytułowy bohater, Jakób Szela, chce odmienić swoje przeznaczenie i zostać panem. Los nędznego chłopa mu nie odpowiada. Aby spełnić to życzenie, udaje się do królestwa węży, gdzie czekają na niego rzeczy dziwne i cudowne. Akcja powieści rozgrywa się w połowie XIX wieku, w Galicji, kiedy Polska była pod zaborami.

Jako dziecko zaczytywałem się w legendach o diabłach pilnujących skarbów w ruinach zamku, o rycerzach śpiących pod Giewontem, o cudownych paprociach… i podczas lektury “Baśni...” poczułem się, jakbym znów miał dziewięć lat. Radek Rak rzuca czar na czytelnika, który sięgając po jego powieść odkrywa możliwości wyobraźni i języka, o jakich nigdy nie miał pojęcia.

Im bardziej polscy twórcy unikają naśladowania Hollywood, tym lepiej na tym wychodzą. Przykładem tej reguły jest serial “Kruk. Szepty słychać po zmroku” z 2018 roku w reżyserii Macieja Pieprzycy. Jest to ciężka, niemal depresyjnogenna historia o policjancie, który po trzydziestu latach wraca do miejsca swojego dzieciństwa, na Podlasie, aby rozliczyć się z demonami przeszłości.

Twórcom produkcji udało się wykreować niesamowity klimat. Już w pierwszych scenach serialu czujemy gęsią skórkę, gdy chłopiec drżącym głosem recytuje wiersz “Jak tu ciemno” Danuty Wawiłow. Kolejne sceny i odcinki zasysają widza w głąb świata, gdzie rzeczywistość miesza się z fantazją; świata mafijnych porachunków, skorumpowanych stróżów prawa, małżeńskich tajemnic i odczyniającej uroki szeptuchy.

Jeśli nie dla historii i klimatu, to “Kruk. Szepty słychać po zmroku” trzeba zobaczyć dla popisów obsady aktorskiej. Michał Żurawski fenomenalnie wciela się w rolę komisarza cierpiącego na zaburzenia psychiczne (widzieliście Żurawskiego w nowym serialu “Król”?). Mariusz Jakus to z jednej strony napakowany, wygolony “ABS”, a drugiej strony to niezwykle wrażliwy człowiek, który cytuje książki coachingowe.

Zdecydowanie nie jest to propozycja na “Netflix and chill”. Na tę produkcję warto poświęcić sześć godzin życia, aby się przekonać, że polskie seriale trzymają najwyższy światowy poziom.

Niedawno producent serialu, Canal+, zapowiedział, że “Kruk. Szepty słychać po zmroku” otrzyma drugi sezon. To jedna z najlepszych wiadomości tego roku!

Jestem raczej przekonany, że nie odwiedzacie nas dlatego, bo jesteście geograficznymi nerdami. Wszyscy natomiast marzycie o tym, aby wreszcie gdzieś wyjechać i bynajmniej nie do babci na wieś czy do osiedlowego warzywniaka pani Krysi, ale Tak Serio Gdzieś Wyjechać. Upolować promkę na samolot i znaleźć się na plaży na Cyprze, zgubić się wśród uliczek Dubrownika, przewalić hajs w pizzeri w Rzymie.

GeoGuessr to internetowa aplikacja dla zarówno miłośników geografii, jak i dla wszystkich, którzy tęsknią za podróżami. Ma ona formę quizu, w którym trafiacie do różnych zakątków świata i z pomocą Google Maps próbujecie się zorientować, w jakim kraju się znaleźliście. Wydaje Wam się, że to las niedaleko Wejherowa? Nic bardziej mylnego, bo to tajga na północ od Władywostoku.

Być może uznacie mnie za boomera, ale ostatnio odkryłem przedwojenną polską muzykę i zakochałem się w niej od pierwszego odsłuchania. Piosenki powstałe 80 albo 90 lat temu wyróżniają się niepowtarzalnym urokiem, jakiego nie odnajduję we współczesnych kompozycjach. Być może kojarzycie utwór “Ta ostatnia niedziela” autorstwa Mieczysława Fogga. Wiecie, że piosenka ta powstała w 1935 roku?

Przedwojenna muzyka to sposób na przeniesienie się do czasów i miejsc, które już nie istnieją i nie wrócą. W jednym utworze przechadzacie się po cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, a w kolejnym trafiacie na ciasne i wyłożone kostką uliczki Wilna. Zachęcam Was do odkrycia gwiazd ówczesnej estrady – Eugeniusza Bodo, Jana Kiepury, Marty Eggerth, Hanki Ordonówny. Aż chciałoby się rzec, że “kiedyś to było”.

Długie jesienne wieczory to dużo czasu, który warto produktywnie wykorzystać. Być może wśród Was znajduje się ktoś, kto ma pomysł na opowiadanie albo książkę, tylko nie wie, jak zabrać się do spisania swojego pomysłu. Przez najbliższy weekend odbywać się będzie Międzynarodowy Festiwal Sztuki Opowiadania – znani autorzy, ciekawe spotkania, a wszystko za darmo i online. Może wpadniecie?