Mamo, jestem w ciąży – czyli najgorsze żarty na Prima Aprilis

Jako dziecko uwielbiałem 1 kwietnia. Ogromną frajdę sprawiało mi prankowanie rodziców kawałami typu: – Mamo, złamałem nogę, nie mogę iść do szkoły... A nie, to żart, PRIMA APRILIS! – Jednak z wiekiem, tak jak wiara w Świętego Mikołaja, tak i wiara w sens żartów na 1 kwietnia całkowicie ze mnie uleciała. Mówiąc szczerze to przechodzą mnie ciary żenady, kiedy myślę, że miałbym kogoś sprankować.

Wydaje mi się, że rozumiem ludzi, którzy aktywnie uczestniczą w Prima Aprilis i nie czują cringe’u. No bo jest to jedyny dzień w roku, kiedy można odreagować, do poważnych spraw podejść z przymrużeniem oka i na luzie pośmieszkować (teoretycznie) bez konsekwencji – koniec końców it’s a prank, bro! Cóż, jedną kwestią jest, że można, a jedną, czy 1 kwietnia powinno się wszystko obracać w żart?

Przyjmuję na klatę krytykę, jeśli stwierdzicie, że to, co zaraz napiszę jest boomerskim gadaniem, ale uważam, że jest grupa tematów, do których powinno się podchodzić tylko na serio – nie w kontekście pranków na Prima Aprilis.

Najgorszym typem śmieszkowania na 1 kwietnia są żarty z ciąży. Niemożność posiadania dziecka jest dla każdej pary ogromnym dramatem.

Rozmawiałem z 25-latką, która wraz ze swoim mężem leczy się na niepłodność. Niemożność posiadania potomstwa to mnóstwo przepłakanych nocy, dziesiątki godzin spędzonych na wizytach u lekarza i radzenie sobie z presją społeczną. Takich par, jak Alina i jej partner, jest w Polsce ponad milion. Uwierzcie mi, że kiedy 1 kwietnia ktoś żartuje sobie z ciąży, im [zaskoczenie] wcale nie jest do śmiechu.

Kiedy na Prima Aprilis ktoś żartuje ze śmierci, to ja sam umieram w środku. Co jest zabawnego w tym, jak mówicie swojemu kumplowi, że jego tata nie żyje – doprowadzając rozmówcę do stanu przedzawałowego – po czym dementujecie tę straszną wieść, usprawiedliwiając ją Prima Aprilis? Tak samo głupie są żarty ze śmierci znanych osób – kto wyjaśni mi ich fenomen?

Absolutną porażką są żarty z COVID-19. Przypominam, że niedawno dobiliśmy w Polsce do niechlubnego rekordu 50 tys. zgonów spowodowanych koronawirusem – to tak, jakby z mapy zniknął Kołobrzeg. Śmieszkowanie z tego tematu to domena szurów i foliarzy, którzy oprócz tego, że nie wierzą w koronawirusa, to myślą, że Ziemia jest płaska, a w szczepionkach są czipy (serio, nie bądźcie jak Ivan K.).

Na Prima Aprilis nie ryzykowałbym żartowania z ciężkich chorób oraz osób z niepełnosprawnościami. To ten sam case, co w przypadku gagów na temat ciąży. Nic nie usprawiedliwia robienia sobie jaj np. z choroby Parkinsona albo Downa. Ktoś, kto musi się mierzyć z taką chorobą na co dzień, nie traktuje tego jako psikus albo prank, tylko jako prawdziwy dramat.

Żarty o "chłopie, co przebrał się za babę". Niechęć, niezrozumienie, a nawet nienawiść... Środowisko LGBTQ+ ma wystarczająco przeje*ane w Polsce – dość wspomnieć o tym, że ostatnio w Gdańsku doszło do pobicia gejowskiej drużyny sportowej – żeby jeszcze stawać się obiektem żartów z okazji 1 kwietnia. Nie dołączajcie do nagonki na nich, nawet w formie głupich żartów.

Niektórzy pomyślą, że nagłówek "tematy, z których nie powinno się żartować" to przejaw poprawności politycznej i uleganie "lewacko-marksistowskiej" propagandzie.

Uwaga, tak nie jest.

Uświadamianie ludzi o rzeczach, z których nie warto się nabijać, to przejaw empatii i wrażliwości na drugiego człowieka – zachęcam Was, żebyście ją wykazali zarówno 1 kwietnia, jak i przez resztę dni w roku.

W temacie spraw, które brzmią jak żart, a są na poważnie – amerykański raper nagrodzi jedną osobę, która zatańczy na rurze do "szatańskiej" piosenki.