Co oglądać na jesiennych festiwalach filmowych? Mamy dla Was rekomendacje

W tym roku zamiast jednego festiwalu dostajemy dwa. Nowe Horyzonty połączyły siły z American Film Festival i w tym tygodniu zapraszają nas na kilkadziesiąt niezwykłych seansów. Jeśli macie ochotę na nieoczywiste filmy, które otworzą Wam oczy na nowy wymiar kina, to koniecznie powinniście zajrzeć do repertuaru festiwali.

Bardzo ciekawie prezentuje się chociażby sekcje Lost Lost Lost oraz On the Edge, w których znajdziecie bardziej alternatywne pozycje. Oprócz tego oczywiście nie zabraknie nowości np. nowej Tesli i polskiej animacji. Poza tym jest kilka pozycji, które mogły Wam ostatnio umknąć (chociażby Portret kobiety w ogniu, Deerskin), a wspieranie kin w tych czasach jest naprawdę bardzo ważne!

Pamiętajcie, że liczba biletów online na seanse jest ograniczona, a naprawdę jest w czym wybierać! Gdybyście mieli ochotę posłuchać o filmach lub wziąć udział w dyskusji, to Filmawka codziennie prowadzi Klub Dyskusjny. Koniecznie sprawdźcie, co przygotowali! A teraz kilka polecajek od nas.

Zabij to i wyjedź z tego miasta

Stworzony kreską Mariusza Wilczyńskiego świat jest kolażem wspomnień z dzieciństwa, autobiograficzną podróżą do tego, co było. Film powstawał 14 lat, a w efekcie dostaliśmy poetycką, surrealistyczną, ale też bardzo przejmującą animację. O czym jest? O PRL-u, ludziach, przyjaźni, śmierci, o tym co ulotne.

Całość zanurzona jest w niebieskich barwach i przede wszystkim w muzyce. Ona jest siłą napędową tego filmu i jeśli chcielibyście się np. dowiedzieć, czego Wasi rodzice słuchali w kultowej Trójce, to tutaj znajdziecie odpowiedzi.

To bardzo melancholijny, niesztampowy obraz, który jednych porusza a drugich odtrąca. W każdym razie sprawdźcie sami. Czegoś takiego (prawie) na pewno jeszcze nie widzieliście.

Wysoka dziewczyna

Film miał swoją premierę już jakiś czas temu, dlatego jeśli nie zdążyliście go jeszcze obejrzeć, to koniecznie musicie to nadrobić. Historia opowiada o dwóch dziewczynach, które w powojennym Leningradzie próbują zbudować na nowo swoją codzienność.

Masza i Jya to kompletnie dwie różne bohaterki, o zupełnie różnych osobowościach. Łączy je jednak historia, trauma, a przede wszystkim pragnienie bezpieczeństwa i miłości. Kobiety próbują sobie przypomnieć kim były przed tymi ciężkimi wydarzeniami, a także chcą zrozumieć, kim są teraz.

To bardzo przejmująca, przepięknie oddana (te kolory!) opowieść o kobiecej sile, walce z przeciwnościami i, co najważniejsze, walce o siebie. Warto dodać, że Kantemir Bałagow na ostatnim festiwalu w Cannes za Wysoką dziewczynę otrzymał dwie nagrody w sekcji Inne Spojrzenie.

Wujek Frank

Alan Ball (tak, to ten reżyser od American beauty) wraca z nową opowieścią. Tym razem przybliża nam historię profesora literatury, który prowadzi podwójne życie. Dlaczego? Bo znajdujemy się w latach 60. w Ameryce – momencie, w którym prawa osób LGBTQ+ są zdecydowanie czymś nowym i jeszcze nieznanym.

Pewnie dlatego, gdy Beth dowiaduje się, że jej ulubiony wujek jest gejem, wydaje się trochę zagubiona. W końcu jest on jedną z najważniejszych osób w jej życiu. Frank nie może się zbyt długo zastanawiać nad reakcją dziewczyny, bo nagle oboje są zmuszeni do powrotu w rodzinne strony. Ta podróż będzie okazją do zmierzenia się z przeszłością i stawiania czoła rodzinie.

Ta przejmująca, ale i ciepła historia dobrze rezonuje z tym, z czym zmagają się osoby LGBTQ+ w Polsce. Film dużo uświadamia, przede wszystkim to jak bardzo krzywdzą nas niewiedza i stereotypy.

Nigdy, rzadko, czasami, zawsze

Biorąc po uwagę obecną sytuację w Polsce, ten film szczególnie warto zobaczyć. To historia licealistki z niewielkiego miasteczka, która zachodzi w niechcianą ciążę i szuka pomocy. Nie ma wsparcia od rodziny, a jedyną bliską jej osobą jest przyjaciółka, która towarzyszy jej w podróży do Nowego Yorku.

Film jest bardzo uważnym, empatycznym obrazem, który stroni od niepotrzebnej egzaltacji. Za to dostajemy dużo czułości i uwagi w przybliżaniu nam historii bohaterki, bo choć porusza się tu ważne, emocjonujące tematy, to na szczęście nikt nas nimi nie „obrzuca”. Wszystko jest stonowane, realistyczne i chyba dlatego tak mocno oddziałuje na widza.

Jak sama reżyserka wskazuje, pomysł na film przyszedł do niej, gdy dowiedziała się o sprawie kobiety, która zmarła na sepsę, bo lekarze w Irlandii odmówili jej aborcji. Nie wiem, czy jest temat, opowieść, bardziej aktualna w naszej rzeczywistości od tej, którą przedstawiła Eliza Hittman.

To oczywiście tylko wycinek tego, co proponują nam festiwale. Koniecznie odwiedźcie ich strony i okażcie wsparcie. Kino naprawdę nas potrzebuje!

Repertuar American Film Festival znajdziecie tutaj.

Repertuar Nowych Horyzontów znajdziecie tutaj.