Gypsy Rose wie, że sława nie jest wieczna. Influencerka-morderczyni marzy o etacie

Historia Gypsy Rose mrozi krew w żyłach. Dziewczyna była ciężko chora i cierpiała na szereg poważnych dolegliwości, zaczynając od astmy, a kończąc na dysforii mięśniowej. Tak przynajmniej twierdziła jej matka Dee Dee, która poświęciła życie na wychowanie córki ze znaczącą niepełnosprawnością. Gypsy była poddawana różnego rodzaju zabiegom, poruszała się na wózku, miała usunięte wszystkie zęby, mimo że... wcale tego nie potrzebowała. Okazało się, że dziewczyna nie cierpiała na żadne z zaburzeń przypisywanych jej przez matkę. Gypsy po latach fizycznego i psychicznego znęcania się, wzięła sprawy w swoje ręce. Wraz z chłopakiem, którego poznała przez internet, postanowili, że zabiją jej matkę. Dee Dee poniosła śmierć w 2015 r. z powodu odniesionych ran kłutych. Gypsy finalnie była wolna.

Oczywiście nie do końca. Została skazana na 10 lat pozbawienia wolności za morderstwo pierwszego stopnia (nie była bezpośrednią "wykonawczynią"), a jej partner w zbrodni Nicholas Godejohn otrzymał karę dożywocia. Gypsy miała możliwość ubiegania się o przedterminowe zwolnienie po odbyciu 8,5 roku kary. Wyszła na wolność 28 grudnia 2023 r.

Losy Gypsy z zainteresowaniem śledziły miliony ludzi na całym świecie. Po wyjściu z więzienia kobieta stała się popularną tiktokerką. Na platformie obserwuje ją prawie 10 mln użytkowników. Gypsy jednak doskonale zdaje sobie sprawę, że sława nie trwa wiecznie. Zdradziła, że wie, co robić, kiedy jej czas przeminie.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Poświęcić sławę, pieniądze, rozpoznawalność i paczki pijarowe na rzecz sztywnych godzin pracy, mniejszej wypłaty i regulowanego urlopu? Nie brzmi, jak dobry deal, ale to właśnie to, o czym marzy Gypsy Rose. Być może ceni sobie spokój i stabilność - dochód na czas, niezależny od liczby dopiętych współprac.

Z jednej strony można sugerować, że pobudki Gypsy są nieracjonalne, a lubienie frytek z fast fooda, nijak się ma do pracy w restauracji. Z drugiej: być może influencerka szczerze pragnie właśnie tego, co kojarzy jej się z normalnością i co pozwoliłoby jej zejść ze świecznika, na którym (przynajmniej początkowo) postawiono ją zupełnie mimowolnie.