Oskary 2021 wręczone, nadzieja jeszcze nie umarła, choć cóż… było nudno

Uff.. wręczenie Oskarów już na szczęście za nami. Ja oczywiście w tym czasie smacznie spałam, bo jak pisałam – w tym roku nie zamierzałam oglądać tego wielkiego filmowego wydarzenia, ale poranne scrollowanie telefonu przyniosło mi wszystkie odpowiedzi, których potrzebowałam.

Poważnie podziwiam osoby, które spędziły całą noc na oglądaniu Oskarów, ale też muszę przyznać, że dzięki nim wiem, kto wygrał i jakie były najważniejsze aspekty całej gali. Także to jest tekst w stylu: „nie widziałam, ale się wypowiem”, dla tych wszystkich, którzy chcieliby wiedzieć, czy nadzieja na lepsze Oskary już umarła.

Zacznijmy może od tego, że wbrew moim wcześniejszym przypuszczeniom – czerwony dywan był, były więc i kreacje. Na ich temat nie będę się zbytnio wypowiadała, każdy ma swój gust, ale umówmy się, że nie było to jakieś wielkie, modowe szaleństwo. Choć Carey Mulligan „ubrana” w Oskara, trochę skradła moje serduszko.

W każdym razie w tym temacie pojawił się jeden, bardzo ważny tweet Katarzyny Czajki-Kominiarczuk, która dzielnie relacjonowała całą galę. W jednym poście zwróciła uwagę, na jedną z podpisanych męsko osób nominowanych, która była w sukience:

Przeszukałam wszelkie możliwe zestawienia stylizacji oskarowych, ale nie znalazłam żadnego zdjęcia, które pozwalałoby zidentyfikować tę osobę. Cóż, tutaj Ci, którzy oglądali Oskary, mają nade mną przewagę i może wiedzą, o kogo dokładnie chodzi. Niemniej jednak chciałabym zaznaczyć, że to jest jeden z tych pozytywnych elementów, który przywraca mi wiarę w całe to wydarzenie i tak jak już napisała Kasia – #ładnekieckidlawszystkich!

Odchodzą już od spraw ubioru i postępowości, to bardzo cieszą mnie też dwie nagrody. Pierwszą jest przyznanie statuetki Chloe Zhao w kategorii najlepszy reżyser, a właściwie reżyserka. Zhao zgarnęła ją za „Nomandland”, który mam nadzieję wkrótce zobaczymy w kinie.

Szczególnie, że reżyserkę nagrodzono także w najważniejszej kategorii, czyli tej za najlepszy film, w związku z czym została drugą kobietą w historii z tą statuetką. Po raz pierwszy w historii z kolei Oscarem nagrodzono członkinie czarnej społeczności – Mię Neal i Jamikę Wilson – za charakteryzację do filmu „Ma Rainey: Matka Bluesa”.

Nie będę też ukrywała, że serce całkowicie skradła mi Yuh-Jung Youn, która otrzymała Oscara za rolę drugoplanową w „Minari”. Wręczał ją jej sam Brad Pitt, a moment, w którym Youn wita się z aktorem, naprawdę musicie zobaczyć!

I to by było na tyle z moich zachwytów. Cieszy mnie coraz wyraźniejsza i mocniejsza obecność kobiet na Oskarach i ten powiew postępowości. Niemniej sama gala, tak jak przewidywałam, była nudna. Przede wszystkim nie było fragmentów filmów przy wymienianiu nominacji, zabrakło też występów, a wszystko przytłoczyły zbyt długie i zbyt częste segmenty reklamowe.

Czy obejrzę Oskary za rok? Biorąc pod uwagę tegoroczne wydarzenie, zapewne nie. Niemniej chciałabym jeszcze raz podziękować wszystkim, którzy poświęcili noc na oglądanie tego wydarzenia. Może i oglądanie Oskarów nie jest moją ulubioną formą spędzania wolnego czasu, ale wiedza o tym, co się na nich wydarzyło, to już zupełnie inna sprawa.