Polska wali się w rytmie electro. Młode Polki nie przebierają w słowach

Ostatnie osiem lat życia w Polsce zmotywowało wiele osób do podjęcia szerszych działań w kontekście wyrażania własnego zdania. Na ulice wielu polskich miast wychodziły kobiety, nauczyciele, społeczność LGBTQ+, pielęgniarki i pielęgniarze, lekarze, artyści - jednym słowem wszyscy, którym odchodzący rząd zaszedł za skórę.

Złość, smutek czy bezsilność wynikające z sytuacji społeczno-politycznej wyrażali również artyści. Powstawały rzeźby, obrazy czy piosenki nawiązujące do czarnych protestów. Podobną tematykę podjęły Maya Krav i Patrycja Sobierańska, młode artystki zajmujące się muzyką elektroniczną.

W najnowszym utworze "Vistula" Maya Krav i Patrycja Sobierańska opisują życie w Polsce Prawa i Sprawiedliwości. Utwór ma gorzki wydźwięk, który jednoznacznie krytykuje sytuację polityczną i społeczną w kraju nad Wisłą. W refrenie Patrycja Sobierańska śpiewa: "Zostaję tu, choć padam z nóg, gdy patrzę na twój ból. Zostaję tu, bo wierzę, że dla wszystkich z nas miejsce jest".

W zwrotkach artystki bezpośrednio nawiązują do czarnych protestów i wszelkich innych zrywów Polaków. Kobiety krytykują także rząd Prawa i Sprawiedliwości, który "zapomniał się". Zarzucają także politykom chęć "zniszczenia kraju".

Artystki opowiedziały Vibez, dlaczego zdecydowały się na podjęcie takiej tematyki.

Patrycja Sobierańska: - W czasie, kiedy powstawały słowa do piosenki "Vistula", codziennością były trudne wiadomości dotyczące naszego kraju, które docierały do mnie z wielu źródeł. Tekst powstał na bazie moich przemyśleń dotyczących obywatelskich postaw i demokracji.

Maya Krav: - W rzeczywistości to Patrycja przyszła do mnie z gotowym tekstem, gdy zaprosiłam ją do współpracy. Bardzo się z nim utożsamiam, a muzyka służy również do dzielenia się swoimi emocjami.

W ekskluzywnym komentarzu dla Vibez Maya Krav i Patrycja Sobierańska odpowiedziały na pytanie, czy "Vistula" jest manifestem.

Patrycja Sobierańska: - Można tak powiedzieć, z pewnością jest formą naszej ekspresji.

Maya Krav: - Zgadzam się. Przede wszystkim w refrenie "Zostaję tu, choć padam z nóg". Z jednej strony jest się załamanym tym, co się tutaj dzieje, a z drugiej strony gdzieś jest nadzieja, że jeszcze lepsze nadejdzie.