"Niebezpieczne związki" na Netfliksie. Francuskie dzieło w nowej odsłonie to KATASTROFA [RECENZJA]

"Niebezpieczne związki" to słynna XVIII- wieczna powieść Pierre’a Choderlos de Laclosa. Uchodziła w swoich czasach za skandaliczną. Dzieło opisuje zepsute środowisko francuskiej arystokracji. Skupia się na zblazowanej markizie de Merteuil i fatalnych skutkach jej cynicznych intryg.

Dzieło doczekało się wielu ekranizacji, a chyba najbardziej znaną wersją jest ta w reżyserii Stephena Frearsa z Glenn Close, John Malkovichem i Michelle Pfeiffer w rolach głównych. Natomiast najbardziej znaną uwspółcześnioną wariacją jest "Szkoła uwodzenia" z 1999 roku z Sarah Michelle Gellar.

Nic więc dziwnego, że doczekaliśmy się kolejnej odsłony. Tym razem za francuskiego klasyka wziął się Netflix.

Akcja powieści zostaje przeniesiona do czasów obecnych, do nadmorskiego kurortu Biarritz. Zamiast markizy de Merteuil i wicehrabiego de Valmont mamy parę influencerów. Młodego surfera Tristana (Simon Rerolle) i dawną gwiazdkę dziecięcą, Vanessę (Ella Pellegrini). Tak jak w oryginale, duet postanawia zabawić się uczuciami niewinnej Célène. W tej roli francuska influencerka Paola Locatelli.

Czy spodziewałam się kolejnego netfliksowego średniaka i miałam niezbyt wygórowane oczekiwania? Tak. Czy to zobaczyłam mnie zaskoczyło? Tak.

Niestety negatywnie, bo dawno nie widziałam czegoś aż tak złego, a zdarza mi się czasem obejrzeć polską komedię… Ale od początku.

Film jest przerysowany do granic możliwości. Nastolatki to bezmyślne zombie z telefonem przyklejonym do ręki (po części tak jest, ale sposób zobrazowania tego zjawiska jest żałosny).

Trudno mówić tu mówić o jakiejkolwiek wielowymiarowej intrydze, która została opisana w oryginale przez Pierre’a Choderlos de Laclosa. Zamiast tego mamy: płaskie postaci, fatalną fabułę bez jakiekolwiek dramaturgii. I zakończenie, które wypacza jakikolwiek sens i przesłanie francuskiego dzieła.

Dziwi mnie, że wyszło aż tak źle, bo za adaptacje wzięli się przecież Francuzi. Mogliby mieć choć odrobinę litości dla swojej własnej kulturalnej spuścizny.

Jeśli zainteresował was zarys fabuły to polecam oscarową wersję z Glenn Close. Od tego tworu trzymajcie się natomiast z daleka.

Ocena 1,5/10