Dlaczego Polaka bardziej obraża zniszczenie pomnika papieża niż tysiące zamordowanych dzieci?

W Kanadzie wciąż płoną kościoły i jeśli chcecie się dowiedzieć, dlaczego tak się dzieje, to wciąż, niezmiennie odsyłam Was do książki „27 śmierci Toby’ego Obeda”. Tylko niestety nas – a przez „nas” mam na myśli większość Polaków - chyba te zamordowane dzieci średnio obchodzą.

Ważniejsze i trudniejsze do przyjęcia jest dla nas to, że z tej nagle wybuchłej „nienawiści” pali się kościoły i niszczy pomniki, nietykalnego w naszym kraju, Jana Pawła II. Dlaczego bardziej dotyka nas dewastacja jakiegoś kościelnego budynku niż setki zamordowanych dzieci?

W Morinville spłonął stuletni budynek, tym samym podzielając los innych, zniszczonych w Kanadzie kościołów. W Winnipeg obalono pomniki królowych: Wiktorii i Elżbiety II. Posąg Jana Pawła II, który stoi przed polskim kościołem w Edmond, został zniszczony przez nieznanych sprawców - pokryli go czerwonymi odciskami dłoni. Jak piszą o tym wszystkim polskie media?

„Niepotrzebna agresja”; „Przestępstwo z nienawiści”; „Słuszny bunt, niepotrzebne ofiary”. Interesują nas padające pomniki i płonące budynki. Ofiarami w tej narracji jest kościół, Jan Paweł II i „niezachwiana, polska wiara”. Jak ktokolwiek mógłby chcieć atakować tak dobrą i szczycąca się dobrem i umiłowaniem instytucję?

Głos w takim duchu zabrał w sprawie prałat Owen Keenan – proboszcz parafii w Mississauga. Uważa, że taka sama liczba osób, która teraz obwinia Kościół za zbrodnie, mogłaby podziękować za jego dobro. Serio.

W piątek przestał być pastorem, a archidiecezja przeprosiła za jego uwagi. Myślę, że niestety wielu mogłoby się z nim zgodzić. W końcu to, że Jan Paweł II był w Kanadzie trzy razy, wiedział o morderstwach tych dzieci i ani razu się do nich nie odniósł, jest niczym w porównaniu z innymi „zasługami”, za które niektórzy w naszym kraju tak go wielbią.

Może zamiast pisać, że to „niepotrzebna agresja” i żałować tych zniszczonych budynków, wypadałoby zapytać, czemu ktoś w ogóle zrobił coś takiego. Co stoi za tymi „aktami nienawiści”?

Martwe dzieci. Nie, nie dzieci, które po prostu sobie umarły. Tysiące zmordowanych, pogrzebanych w nieoznakowanych mogiłach, dzieci. Co się stało z naszym polskim „BabiesLivesMatter”? Co się stało z tym jakże jeszcze niedawno żywym przesłaniem, że „życie dziecka jest najważniejsze”?

Cóż, no nie jest tak ważne, jak dobre imię naszego papieża! W końcu to nie on mordował! Nie, Jan Paweł II nie był nauczycielem w katolickiej szkole w Kanadzie. Ale był głową katolickiego kościoła. Czy to nie czyni go współodpowiedzialnym za te zbrodnicze czyny? Czy nie należałoby chociaż, mając ich świadomość, powiedzieć: „przepraszam”? Czy to tak dużo?

150 tysięcy dzieci – szacuje się, że właśnie tyle z nich zostało przez różne Kościoły zabranych. Tyle dzieci było ofiarami przemocy. Część z nich została zamordowana. Pod budynkiem jednej z dawnych Szkół Misyjnych w Kanadzie znaleziono szczątki 182 osób. W pobliży szkoły Marieval odkryto 751 nieoznakowanych grobów. To tylko niedawne odkrycia. Odnalezionych ciał jest znacznie więcej. Ich liczba najprawdopodobniej będzie już tylko rosła.

A my? My nie będziemy nad nimi płakać. Będziemy płakać nad zniszczonym pomnikiem i spalonym kościołem. Taki niestety jest nasz obraz. Bo wiecie, kiedy w naszym kraju dobro dziecka jest najważniejsze? Kiedy trzeba się sprzeciwić aborcji. Kiedy umierają nasze dzieci, a nie dzieci rdzennych ludów. Spróbujcie to sobie położyć na szali – tysiące martwych dzieci i Jan Paweł II – co jest ważniejsze dla Polaków?

Budynki można odbudować. Pomnik można wyczyścić. Nikt jednak tym wszystkim poszkodowanym i ofiarom, tym wszystkim martwym dzieciom nie zwróci życia. I za to, za to należałoby się chociaż „przepraszam”.