Kim są "performatywni mężczyźni"? To nowy, gorszy (?) typ manipulatora

Wyjaśniając zjawisko "performatywnych mężczyzn" najlepiej rozpocząć od definicji jej pierwszego człona. Słowo "performatywny" odnosi się do wypowiedzi lub działań, które opisują rzeczywistość, ale także nadają jej nowy sens w momencie ich wypowiedzenia lub wykonania danej czynności. Akty performatywne mają moc sprawczą (np. ogłoszenie wyroku przez sędziego, ale także tabliczka z napisem "zakaz wjazdu", która implikuje określone zachowanie). Performance w takim sensie zawsze będzie łączył się z publiką - nawet jeśli nie dotyczy on stricte doświadczania sztuki na żywo.

Idąc tym tropem, performatywni mężczyźni to faceci, którzy zachowują się, mówią i ubierają w określony sposób, żeby osiągnąć konkretne cele i korzyści. Akcja wywołuje reakcję - aktualnie archetyp performatywnego mężczyzny stał się trendem, do którego wiele osób stara się dopasować (co wcale nie jest trudne - ale o tym za chwilę), żeby zgarnąć dla siebie bonusy płynące z posiadania tego typu osobowości.

Takiej, czyli jakiej? "Performatywni mężczyźni" to w gruncie rzeczy pozerzy. Ich cała persona opiera się na iluzji i tworzeniu dookoła siebie wizji postępowej, nietoksycznej męskości. Są więc delikatni i uprzejmi, "czytają" feministyczną literaturę - eseje Bell Hooks, Virginii Woolf i Simone de Beauvoir lub książki, które stawiają ich w pozycji intelektualistów ("W drodze" Jacka Kerouaca, "Buszującego w zbożu" J.D. Salingera), swoje eko zakupy noszą w płóciennych tote bagach i słuchają najnowszej płyty Lorde albo Clairo przez słuchawki na kabelku.

Oczywiście są mężczyźni, którzy niczego nie udają i po prostu tacy są. Ich ulubioną artystką jest Mitski, ubierają się schludnie i estetycznie i piją samotnie matchę przy stoliku w kawiarni, czytając przy tym Rebeccę Solnit albo Alberta Camusa, bo, uwaga, sprawia im to przyjemność.

Ten styl - cały styl, styl bycia - nietrudno jednak podrobić. It's givin' najnowsza kolekcja Zary typu old money, niewymuszona nonszalancja i wrażliwość. Zrobił się popularny, zauważalny, a zatem - szeroko dostępny. I tak, na pierwszy rzut oka performatywny mężczyzna to chodząca zielona flaga. Kawę robi na mleku owsianym, dba o planetę, rozumie kobiety, ale w rzeczywistości... gra. I gdyby nie to, że malowanie paznokci wśród mężczyzn w pewnych kręgach stało się atrakcyjne - nigdy by tego nie zrobił dla siebie.

Przed kim udają ci performatywni mężczyźni? Przed kobietami. Przed sobą. Przed innymi facetami. Życie w społeczeństwie właściwie cały czas wymaga od ludzi działań, które wpychają ich w solidne ramy. Samą w sobie "męskość" czy "kobiecość" defaultowo można przecież określić jako performatywne. Kłania się lektura "Ferdydurke".