Dojrzały Dawid Kwiatkowski wraca z romantycznym krążkiem. "JESTEM ZAKOCHANY. Cały czas" (WYWIAD)

Często zdarza Ci się mówić "kocham cię”?

Bardzo. Dla mnie to są takie fundamentalne słowa. Bardzo mi bliskie. W ogóle się tego nie wstydzę, nie boję się tego mówić, ale jest wąskie grono osób, którym to mówię. To nie jest tak, że rzucam tą "miłością". Jest ona dla mnie bardzo ważna, ale też znam jej siłę i siłę tych słów.

W najnowszym singlu "Proste" śpiewasz, że wspaniale mieć z kimś wyjątkowa więź, ale wyjątkowo trudno ją stworzyć. Dlaczego?

Ta piosenka nie opowiada o mojej aktualnej sytuacji, w której sam jestem. Ogólnie od zawsze byłem przeciwnikiem przelotnych relacji i takich chwilowych uczuć pomiędzy dwoma osobami. Zawsze jak wchodziłem w jakąś relację, to miałem w głowie taką nadzieję, że będzie to do końca życia. Oczywiście... (śmiech) się nie udawało, ale zawsze na to liczyłem!

Wiesz co, ja myślę, że teraz mamy za dużo możliwości poznawania nowych osób i wymieniania ich. Wcześniej, jak kiedyś rozmawiałem z dziadkiem, się naprawiało, bo się bało być samotnym. Teraz ludzie mają mnóstwo aplikacji, mnóstwo miejsc i wydarzeń, gdzie mogą cały czas poznać kogoś nowego. I jak im coś w obecnym związku nie pasuje to od razu wymieniają na nowy model. Myślę, że to jest największy problem, że mamy za dużo możliwości i później człowiek się w tym gubi.

Moim zdaniem nie znajdziemy idealnego człowieka dla nas. Więc zamiast cały czas wymieniać, trzeba się starać to zaakceptować.

Ty szukasz dłuższych relacji, ale każdy myśli w ten sposób. Chyba nie oceniasz ludzi, którzy lubią przygodny seks i przelotne znajomości?

Nie, nie! Wśród moich bardzo bliskich znajomych mam osoby, które czekają na piątek, żeby kogoś poznać, a w poniedziałek już z tą osobą nie rozmawiają. I okej, jak ktoś tak chce, to tak żyje. Ale wiem, że jest grupa osób, do których "Proste" trafił, bo oni już szukają tej stabilności.

A kiedy Ty ostatnio byłeś zakochany?

Jestem zakochany. Cały czas. I więcej nie powiem...

To trochę słychać w Twoich singlach. Zdecydowanie zmieniłeś się od wydania ostatniej płyty. Jak podoba Ci się ten nowy, romantyczny i zdecydowanie bardziej dojrzały Dawid?

Bardzo. Mi jest bardzo dobrze ze sobą teraz. Bardzo dobrze mi ogólnie w życiu i prywatnie i zawodowo. Przez to, że zmieniłem moje zawodowe otoczenie, pozmieniało mi się w prywatnym życiu po prostu. Odszedł mi stres i też zacząłem być bardziej otwarty.

Czy twoją nową płytę będzie można puszczać na randkach jako soundtrack "sączący się" w tle i budujący nastrój...?

Tak! Chociaż, zależy jakie randki kto lubi. Nowa płyta będzie romantyczna, ja jestem na maksa romantykiem. 75% tej płyty to klimat: kwiaty świeczki, ale raczej w niebanalny sposób. Troszeczkę pojawi się takich rockowych dźwięków... Myślę, że jeśli ludziom spodobało się "Bez Ciebie" i "Proste" i mają oczekiwania, że taka będzie płyta, to się nie zawiodą.

Zacząłeś karierę w wieku 17 lat. Czy był taki moment, że sława i pieniądze uderzyły Ci do głowy?

Nie, na pewno nie pieniądze. Ja nigdy nie przywiązywałem się do pieniądza, bo ja nigdy nie miałem takiej możliwości się przywiązać. Ja miałem taki szacunek, nauczony przez te lata "bidy" w Gorzowie, że jak faktycznie zacząłem zarabiać własne pieniądze, to ja wciąż ten szacunek utrzymałem. Więc jeśli mam jakieś pieniądze, to inwestuję, nie szastam. Na pewno szacunek do pieniądza mam.

Jeżeli chodzi o sławę. Nie, na pewno nie zwariowałem. Sława mnie zaskoczyła, takiego niepełnoletniego jeszcze Dawida ale to nie była taka sława, wiesz, że nagle zna mnie cała Polska. Ja sobie szedłem tak krok po kroku i zdobywałem swoje grono odbiorców. To wszystko działo się stopniowo i bardzo przyjemnie dla mojej głowy. Widzisz, dopiero od niedawna stałem się artystą radiowym. To nie było takie drastyczne, więc myślę, że dlatego nie miałem momentu, że ktoś musiał reagować. Oczywiście jeśli ludzie dają ci tyle przywilejów, to zdarzyło mi się z nich korzystać. W takich życiowych sprawach, jak np. omijanie kolejki do klubu. To są momenty, w których możesz poczuć "ja jestem ten ważniejszy", bo inni czekają dwie godziny... Ale mam tak wspaniałych przyjaciół wokół siebie, że oni od razu ściągają mnie na ziemie.

To dzięki nim udało Ci się uniknąć demonów show biznesu?

Wiesz co, ja dużo demonów show biznesu poznałem i wiele rzeczy próbowałem, ale nie wiem czy to są demony show biznesu czy życia. Częste imprezy, narkotyki, alkohol, wszystkiego z tych rzeczy próbowałem i w żadnym się nie zatopiłem, więc się cieszę. To jest nie tylko w Warszawie, w Gorzowie pójdziesz na imprezę do klubu i masz to samo. Ja posmakowałem i nie jest to moje ulubione danie.

Masz bardzo oddanych fanów. Cześć z nich przyjeżdża na twoje obozy "Strefa Twórcza", na których mamy teraz przyjemność się spotkać. Z tego co wiem, rekordzistka jest tu 19 raz. Co ich tu przyciąga?

Na pewno ewolucja tych obozów i to, że się zmieniają, bo gdyby ktoś przyjechał 19. raz i byłoby to samo, no to byłoby średnio. Na pewno klimat, który tworzą te dzieciaki. Ponad sto różnych, niezwykłych charakterów w jednym miejscu. To wszystko jakoś tak się połączyło te 6,7 lat temu, ze stało się to tradycją. To jest też jedyna okazja, żebyśmy się poznali tak bliżej, a nie tylko zrobili sobie zdjęcie po koncercie. Ja też myślę, że dzięki temu znam lepiej swoich fanów i czego oczekują od mnie jako artysty.

Jakoś tak się u mnie zmieniło, że bardzo mało wrzucam InstaStory, nie wrzucam codziennie zdjęć. Nie czuje takiej potrzeby, bo w końcu uwierzyłem w to, że ludzie są ze mną "bo muzyka". A nie, że ja muszę ich "podtrzymywać", pokazując jak wygląda mój czwartek i co jem na śniadanie. Skoro moja muzyka teraz osiąga takie liczby, takie wyniki bez codziennego pokazywania co robię i 20 kafelków codziennie na InstaStory, to znaczy, że jednak się da.

Tu na obozie panuje atmosfera tolerancji otwartości, ale w naszym kraju jest trochę inaczej. Jak czuje się twój brat, wyoutowany gej, przyjeżdżając z Francji do Polski?

Kiedy przyjeżdża do nas i jesteśmy w grupie to czuje, że wszystko jest okej, że jest bezpieczny. Ale kiedy wiem, ze Michał wychodzi się przejść razem ze swoim facetem po Warszawie, a oni są przyzwyczajeni do tego, że mogą okazywać sobie publicznie uczucia, to się o nich boję. Z kolei kiedy ja zostaje sam w jego mieszkaniu w Paryżu, a oni wychodzą gdzieś razem to w ogólnie nie mam takich myśli, że coś może się stać. To jest przykre.

Parafrazując tekst twojej piosenki, myślisz, że będzie taki czas w Polsce, że wszyscy ludzie będą mogli "marzyć pod kocami o miłości" bez lęku?

Mam nadzieję, że to właśnie nie będzie pod kocami. Tylko, że będą na ulicy marzyć. Ja w to mocno wierzę, naprawdę. Ale musimy najpierw fajnie zagłosować...